Urodził się w Pensylwanii, jako Charles Dennis Buchinsky. Jego ojcem był spolonizowany Tatar(!) a matką Litwinka. Jeżeli wierzyć źródłom to pierwszymi językami, jakimi posługiwał się Buchinsky były litewski i rosyjski (ja jednak wierzę, że znał też polski – niestety nie ma na to dowodów), angielskiego nauczył się dopiero w szkole. Jego charakter hartował się podczas pracy w kopalni antracytu oraz na polach walki Drugiej Wojny Światowej. Na początku lat 50 trafił do Hollywood, aby spróbować swoich sił w aktorstwie. W tym czasie swoje triumfy święciła niesławna komisja do Badania Działalności Antyamerykańskiej (Senator McCarthy, „Czerwona Panika” itp.), więc Buchinsky przybrał amerykańskie i niebudzące podejrzeń nazwisko Bronson. Faktem jednak jest, że jeden z największych twardzieli kina był w pewien sposób powiązany z Polską.

Bronson długo czekał na osiągnięcie sukcesu. Popularność zaczął zyskiwać dopiero na początku lat sześćdziesiątych, przyczyniły się do tego sukcesy takich filmów, jak „Siedmiu Wspaniałych”, „Wielka Ucieczka”, oraz „Parszywa Dwunastka” gdzie grał wyraziste role drugoplanowe. Grywał głównie w filmach wojennych i europejskich westernach. Sergio Leone chciał go obsadzić w roli Bezimiennego ze słynnej „Dolarowej Trylogii”, Bronson jednak trzykrotnie odrzucił propozycje włoskiego reżysera. Zgodził się dopiero za czwartym razem – zagrał Człowieka z Harmonijką w legendarnym „Dawno Temu na Dzikim Zachodzie”. Następnie rozpoczął się okres współpracy z Michaelem Winnerem.

Charles Bronson kojarzony był z postaciami twardych i małomównych mężczyzn, obsadzenie go w głównej roli „Życzenia Śmierci” było więc logicznym posunięciem. W 1974, gdy film wchodził na ekrany Bronson miał pięćdziesiąt trzy lata i silną pozycję w amerykańskim przemyśle filmowym. Jednak dopiero występ w filmie Winnera uczynił go mega gwiazdą i jednym z najlepiej zarabiających aktorów w Hollywood. Bronson pojawił się w ponad 100 filmach jednak w dalszym ciągu jego imię kojarzone jest przede wszystkim z jego ikoniczną rolą w „Życzeniu Śmierci”. Do dziś imię Charlesa Bronsona jest używane jako synonim słowa twardziel. We „Wściekłych Psach” Quentina Tarantino jego nazwisko używane jest w tym kontekście. Nie jest również przypadkiem, iż najgroźniejszy więzień w historii Wielkiej Brytanii przyjął pseudonim „Bronson”. Oczywiście, jak na prawdziwego twardziela przystało Charles Bronson podchodził z dystansem do swojej kariery.