Niewątpliwie ten spaghetti western budzi z nią skojarzenia. Zaczyna się od napadu na pociąg, którym podróżuje elegancki rewolwerowiec Richard Martin. Przywódcą bandytów jest jego dawny uczeń - Billy Kane. Dochodzi między nimi do pojedynku. Złoczyńca wygrywa i kaleczy Martinowi dłonie tak, aby ten już nigdy nie mógł użyć rewolweru. Mija trochę czasu, główny bohater z wyglądu przypomina włóczęgę, prowadzi objazdowe show, w którym jego podopieczny popisuje się umiejętnościami strzeleckimi. Kiedy kolejny podopieczny ginie Martin spotyka nieznajomego, którego namawia na współpracę. Ciągle bowiem chce się zemścić na swym dawnym uczniu. Jednak nieznajomy ma własne powody, aby dotrzeć do Kane'a. Może trochę chaotycznie opisałem fabułę, w każdym razie jak na spaghetti western jest ona nadzwyczaj sensowna. Reżyser Massimo Dallamano był autorem zdjęć do pierwszych dzieł Leone i chociażby w scenie napadu na pociąg widać profesjonalizm. Jego reżyseria zasługuje na uznanie. Enrico Maria Salerno stworzył świetną kreację i nie dziwię się, iż Leone rozważał zaangażowanie tego aktora do "Pewnego razu na Dzikim Zachodzie". Venantino Venantini w roli Billy'ego Kane'a także poradził sobie bardzo dobrze, jedynie Terry Jenkins wypadł sztucznie, a miał chyba najłatwiejsze zadanie jako nowy uczeń okaleczonego Martina. Muzyka niezła, rewelacyjnie dobrane lokacje, w których toczy się akcja. Zakończenie nie tak spektakularne jak u Leone, ale zadowalające. Wcześniej oceniłem na 7, jednak przy pisaniu tego komentarza stwierdziłem, że film prezentuje naprawdę wysoki poziom i 8 nie jest przesadą.