Chelo Alonso 

Urodziła się jako Isabella Garcia 10 kwietnia 1933 roku w Lugareno, Camaguez na Kubie, jej ojciec był Kubańczykiem a matka Meksykanką. Od najmłodszych lat zdradza wielki taneczny talent, jako dziewczynka obiecuje sobie, że będzie gwiazdą kina. Umiejętności (i idealne wymiary 36-21-36 cali) sprawią, że jej marzenia się spełnią. Zaczyna tańczyć w Hawanie w wieku 17 lat, zostaje sensacją Narodowego Teatru Kubańskiego, występuje w Puert Rico, ST. Domingo, na Haiti. W 1957 wyjeżdża do Paryża i zostaje zaangażowana w Follies Bergeres, gdzie okrzykują ją „nową Josephine Baker”. Jej urokowi nie mogą oprzeć się producenci filmowi i Chelo zostaje gwiazdą włoskiego kina. W 1958 debiutują rolą Eriki, tancerki – niewolnicy (i konspiratorki) w THE SIGN OF THE GLADIATOR, jest to wprawdzie rola drugoplanowa, ale w scenie tańca tak się spodobała, że jej imię i zdjęcia umieszczano na plakatach przed głównymi gwiazdami produkcji, Anitą Ekberg i George’m Marchalem.
Rok później Chelo występuje u boku Steve’a Reevesa w GOLIATH AND THE BARBARIANS, gra Londo, córkę wodza. Po tym filmie aktorka zostaje okrzyknięta Kobiecym Odkryciem Kina Włoskiego 1959 roku, na planie tego filmu poznaje aktorską parę, Livio Lorenzona i Giulię Rubini, którzy zostaną jej bardzo dobrymi przyjaciółmi.
W 1960 aktorka gra w komedii GASTONE u boku Alberto Sordiego i Vittoria De Siki.
W 1961 podczas kręcenia LA REGINA DEI TARTARI nawiązuje romans z akrorem Folco Lulli, potem, przy pracy nad MORGAN, IL PIRATA, poznaje włoskiego producenta Aldo Pomillię, którego w tym samym roku poślubia. Ma z nim syna, Aldina. Nadal gra w filmach, głównie przygodowych (największą atrakcją są oczywiście sceny, kiedy tańczy). W 1963 roku Ernesto „Che” Guevara prosi ją o powrót na Kubę, ale aktorka odmawia i pozostaje w Rzymie, przygotowuje na ekranie włoskiej telewizji kubańskie potrawy.
Do historii kina aktorka wpisała się niemą rólką w DOBRYM, ZŁYM I BRZYDKIM (1966), gdzie zagrała żonę Stevensa (początek filmu). Jej ostatnim filmem jest NIGHT OF THE SERPENT (1970, z Magdą Konopką).
Po rozwodzie (i śmierci męża producenta w tym samym, 1986 roku) Chelo wraz z synem otwiera restaurację we włoskim regionie Senese, którą przekształca w luksusowy hotel. Kompletnie zrywa z show – businessem, ale od czasu do czasu wspomina do magazynów (1991 dla People).